เมื่อ 15 ก.ย.2550
จากกรณีที่ พล.ต.อ.โกวิท วัฒนะ ยื่นฟ้อง พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ นายกรัฐมนตรี
ฐานมีคำสั่งโดยมิชอบที่ 122/2550 ลงวันที่ 22 เมษายน 2550
ให้ พล.ต.อ.โกวิท วัฒนะ ขณะดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ไปเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี ฝ่ายข้าราชการประจำ ระดับ 11 สำนักนายกรัฐมนตรี โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 11 (5) แห่งพระราชบัญญัติระเบียบบริหารข้าราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 ทั้งที่เหลือเวลาอีกเพียง 5 เดือนเศษก็จะเกษียณอายุราชการ และแต่งตั้งให้ พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียาเวส ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติแทน
จึงเห็นว่าคำสั่งดังกล่าวเป็นการกระทำที่ขัดต่อข้อจำกัดการใช้อำนาจตามมาตรา 62 แห่งพระราชบัญญัติตำรวจแห่งชาติ พ.ศ. 2547 ซึ่งบัญญัติให้การโอนข้าราชการตำรวจไปรับราชการในส่วนราชการหรือหน่วยงานอื่นจะกระทำได้เมื่อเจ้าตัวสมัครใจ
แต่ทั้งนี้ พล.ต.อ.โกวิท มิได้สมัครใจที่จะพ้นจากตำแหน่งที่ครองอยู่ หรือพ้นจากการเป็นข้าราชการตำรวจไปเป็นข้าราชการประเภทอื่น นอกจากนั้นการออกคำสั่งดังกล่าวไม่ได้รับการอนุมัติจากคณะรัฐมนตรีก่อน เพียงแต่มีการขอความเห็นชอบหรือแจ้งคณะรัฐมนตรีเพื่อทราบในภายหลังต่อมาพล.ต.อ.โกวิท มีคำขอให้ศาลเพิกถอนคำสั่งดังกล่าว หลังนายกรัฐมนตรีมีคำสั่งยกเลิกคำสั่ง เมื่อวันที่ 28 สิงหาคมที่ผ่านมา และย้อนหลังไปถึงวันออกคำสั่ง
ซึ่งศาลพิเคราะห์แล้วเห็นว่า
มูลคดีพิพาทเกี่ยวกับการแต่งตั้งโดยมิชอบด้วยกฏหมาย และทำให้ พล.ต.อ.โกวิท เสียหาย จึงเป็นอันสิ้นผลลง
และย่อมทำให้เหตุแห่งการฟ้องคดีหมดสิ้นไป
ไม่มีความจำเป็นที่ศาลต้องพิจารณาวินิจฉัยชี้ขาดหรือกำหนดคำบังคับในคดีนี้อีกต่อไป
จึงมีคำสั่งให้จำหน่ายคดีนี้ออกจากสารบบความ
