เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์อันยาวนานคู่บ้านคู่เมือง
และเมื่อประมาณ 40 ปีที่แล้ว
เด็กน้อยธรรมดาคนหนึ่ง พักอาศัยอยู่ในชนบทห่างไกลแสงสี
จะมีก็เพียงหนังขายยาแวะเวียนมาฉายสร้างความบันเทิง
ให้กับผู้คน เด็กน้อยนาม“สมหวัง” นั่งเฝ้าอยู่หน้าจอผืนผ้าใบ
ด้วยใจจดจ่อ คืนนี้จะมีหนังเรื่อง “อุลตร้าแมน” รอ....รอ...
และ...รอ.... เพลงเชียร์แขกดังขึ้น.......จะมาแล้ว.....
อุลตร้าแมนของ กรูจะมาแล้ว....ขายยาก่อน.....
ไม่เป็นไร กรูรออยู่....55555....นั้นไง.......ขายยายกแรกจบ
มาแล้ว...หนังมาแล้ว....ปีศาจ...อสุรกาย..มาก่อน
มันเริ่มอาละวาดทุบตึก มรึงจะทุบทำไม กรูไม่เข้าใจ..555.
แล้วจับคนเป็นตัวประกัน....5555..เด๋วมรึงโดน.....นั้นไง...
มาแล้ว....อุลตร้าแมน...ของกรูมาแว้วววววว....
สมหวัง กระโดดตัวลอยด้วยความดีใจที่ เทพผู้ปกป้องผู้คน
อุลตร้าแมน เหาะมาด้วยท่าบังคับ....สมหวัง...กระโดด...กระโดด
ด้วยความดีใจที่พระเอกมา... ประทับใจ... กรูจะต้องเป็นเทพผู้ปกป้อง
ผู้คนให้ได้ “ตำรวจ”, “COP” เท่านั้น ที่กรูต้องการ.....
ตั้งใจเรียน จะต้องเข้า นรต.ให้ได้ ปรากฏว่า “แห้ว” คับพี่น้อง....
ไม่เป็นไร “เปลวเทียนให้แสง รามคำแหงให้ทาง”นิติศาสตร์เท่านั้น
เพราะ กรูจะเป็นตำรวจ “เทพผู้ปกป้องผู้คน”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น